Tıpkı porselen işleri gibi nazik bir egoya sahip olduğu söylenebilecek, eylemci kimliği, çok biçimli üretimi, anarşist tavrıyla dikkat çeken ama aynı zamanda kendini küresel zincir bir marka gibi sunan, temkinli yaklaşılması gereken bir sanatçı Ai Weiwei. Kültürel şifreleri çözme, yeni sanat tarihsel eleştiri ve yorum teşebbüsleri ortaya koyma çabasının bir özeti olan Sakıp Sabancı Müzesi'ndeki Porselene Dair başlıklı sergisi vesilesiyle sanatçıyla bir araya geldik, kırılgan

Naz Cuğuoğlu ve Mine Kaplangı’dan oluşan Collective Çukurcuma’nın küratörlüğünde hazırlanan ve 15. İstanbul Bienali kamusal programı kapsamında bienalle eş zamanlı olarak 12 Kasım’a dek devam eden Bilgelik Evi sergisi, izleyiciyi bilgi için bir çatı oluşturacak şekilde düşünmeye davet ediyor. 24 Kasım’dan itibaren Amsterdam’da görülebilecek olan sergiyi, Fisun Yalçınkaya yorumladı Bilgelik Evi, Fotoğraf: Kayhan Kaygusuz “Bilim bize temenni ettiğimiz şeyi söylemez.” Durkheim’a

Michael Elmgreen ve Ingar Dragset 15. İstanbul Bienali’nin basın toplantısında “Sanatçıları seçerken kadın-erkek eşitliğini gözettiniz mi?” sorusuna yanıt olarak sanatçılardaki cinsiyet dengesine dikkat ettiklerini ancak daha da önemlisi bienali feminist bir yaklaşımla kurgulamaya özen gösterdiklerini söylemişlerdi Günümüzde gerek karma gerekse solo sergilerdeki kadın sanatçıların erkek sanatçılara sayıca oranına baktığımızda, kadınlara yeteri kadar alan verilmediği gerçeği t

Bir komşunun varlığı bizi rahatlatıp güvende de hissettirebilir, gözetleniyormuşuz intibaası yaratıp kişisel sınırlarımızı tehdit de edebilir. Bireysel düzeyde bu böyleyken, günümüzde kentte birlikte yaşama pratiklerimizin çoğu ‘güvenlik’ gerekçesiyle kayda alınıp verileştirilmiş durumda. Mobese kameralarını, güvenlik bantlarını, kimlik kontrollerini içselleştirdiğimiz bu panoptik düzende hem güvende hissedip hem kişisel sınırlarımızı korumak mümkün mü? Burçak Bingöl’ün kamu

Bir hafta içi günündeyim. Eylül ayının sonlarına yaklaşmamıza rağmen hava çok sıcak. Yazın sona ermesiyle yeni bir yaz başlamış gibi. Kavrulmak bu aya yakışmıyor ve sıcaktan yakınmak yılın bu zamanlarına denk gelen bir alışkanlık değil. Zencefil’de bahçe gölgeli. Sonbahardaymışız gibi davranabildiğimiz bir atmosferde güzel bir arkadaşımla sohbet ediyoruz. Dedikodu yaptığım bazı zamanlarda sesimi kısma refleksim gecikiyor. Zencefil’de masaların ne kadar yakın ve hikâyelerin ne

Nerededir? Daha da önemlisi, var mıdır? Varsa, nerede aramak gerekir “iyi komşu” dediğimiz kişiyi? Peki biz her şeyden de önce, gerçekten komşu muyuz sözde komşuluk yaptığımız mekânlara, kişilere, olgulara? Galata Rum Okulu, Fotoğraf: Şahir Uğur Eren İyi bir komşu teması ile yola çıkan 15. İstanbul Bienali’nin sorduğu soruları epey bir çoğaltmak mümkün. Belirli kısımlarına belirli cevaplar getirmek de öyle, ben buna yeltenmeyeceğim. Benim özellikle altını çizmek istediğim bir

Almanca ‘ev olmayan’, ya da ‘gizli saklı olmayan’ anlamlarına denk gelen das unheimliche (tekinsiz) kelimesi, Freud tarafından, bize yakın gelen ama bir taraftan o kadar da tanıdık olmayan şeyleri ve durumları tarif etmek için kullanılır. Yakınlık hissiyle bir arada duran bu kavram, mutlak bir uzaklığı veya yabancılık durumunu işaret etmek yerine bildik olanın ürperticiliğine ve esrarengizliğine işaret eder. Başka bir deyişle; bir şeyin tekinsizliği ondan duyduğumuz korkudan

Mao Zedong tarafından Sovyet hava saldırılandın korunmak için yapılan yer altı barınakları günümüzde Pekin’de hizmet sektöründe çalışan göçmenlere konut olmuş durumda. Bugün şehrin 1 milyondan fazlası, kelimenin gerçek anlamıyla yerin altında bulunan bu penceresiz odalarda hayatını sürdürüyor. 15. İstanbul Bienali’ne Sıçan Kabilesi (Rat Tribe) adlı fotoğraf serisiyle katılan Sim Chi Yin ise 2010’dan itibaren beş sene boyunca üzerinde çalıştığı bu projede, yer altındaki bu yaş

Almanya'nın Kuzey Ren Vestfalya Kültür Programı, bu yıl 5-7 Eylül tarihleri arasında Essen'de uluslararası bir forum ve inceleme gezisi düzenledi. Bölgesel kalkınmada kültürün altını çizen ve 15. İstanbul Bienali arifesinde yapılan bu İyi Bir Komşu'luk etkinliği, Avrupa'dan çeşitli kültür, tasarım, politika, ekonomi ve sanat profesyonellerini de Forum Europe Ruhr 360 bünyesinde buluşturdu. Fotoğraf: Evrim Altuğ Hatırlarsınız; bizler İyi Bir Komşu'nun ne olduğunu, tarafımıza g

15. İstanbul Bienali'yle eşzamanlı Surp Yerrotutyun Ermeni Kilisesi’nde düzenlenen Trans-ID adlı sergisi 24 Ekim'e dek sürüyor.

Bu yazı, 15. İstanbul Bienali kapsamında yer alan Küçük Mustafa Paşa Hamamı’nda seyirciyle buluşan Tuğçe Tuna’nın Beden Damlaları başlıklı yeni koreografisinin/performansının bir eleştirisini ve tanıtımını yapmaktan ziyade, Tuna’nın ortaya çıkarmış olduğu koreografinin/dansın/anlatının açtığı dünyaya eşlik etmek ve bedenle ifade edilen dünyayı ve hareketin bizde bıraktığı “an”ları “fragman düşünceler” şeklinde ve “sorular” sorarak ifade etmeyi amaçlıyor. Fotoğraf: Murat Dürüm

Bu yılki Bienal’in ‘komşu’ etkinliklerinden biri olan Ağustos Böceğini Savunmak Gerek adlı sergi, Bienal’in sorduğu temel soru (‘iyi bir komşu’ kimdir / ne yapar?) için alternatif bir düşünce alanı açıyor. Bu düşünce alanının orta yerinde, La Fontaine’nin meşhur ağustos böceği – karınca dikotomisi var. Sergi, adıyla yaptığı çağrıdan da görüleceği gibi, çalışma etiğini (ve doğurduğu yıkımları) sorunsallaştırılıp, tembellik hakkına çağrı yapıyor. Mahmut Celayir, Ağustos Böceğin

Erkan Özgen’in İstanbul Bienal’i kapsamında Galata Rum İlkokulu’nda gösterilen video çalışması Harikalar Diyarı (Wonderland) Ocak 2015’te Kobane’nin İŞİD tarafından kuşatılması sonucu bölgeden kaçmak zorunda kalan Muhammed’in hikayesine odaklanıyor. Dört dakikalık video boyunca işitme ve konuşma engelli Muhammed’in, şahit olduğu savaşı, bedenini kullanarak tasvir edişini izliyoruz. Harikalar Diyarı, izlemesi zor ve muhatabını sorumluluğa çağıran bir video. Özgen, bu çalışması

Seyhan Musaoğlu ve Anna Zizlsperger küratörlüğünde Trans-ID sergisi, Odakule’nin hemen bitişinde Surp Yerrortutyun Klisesi’nde 24 Ekim'e

İstanbul Bienali’ne parallel olarak Zeyno Pekünlü koordinatörlüğünde düzenlenen Kamusal Program Fred Wilson’ın Pera Müzesi’nde gerçekleştirdiği sanatçı konuşmasıyla başladı. Bienale Afro Kısmet isimli çalışmasıyla katılan Wilson, söyleşi boyunca bugüne kadar ürettiği eserleri ve 50’nci Venedik Bienali’nde Amerika Pavyonu’nu temsil ettiği işini ayrıntılarıyla anlatırken genel sanat pratiği ve çalışma yöntemleriyle ilgili soruları da yanıtladı. Fred Wilson, Fotoğraf: Nora Tatar

Volkan Aslan’ın 15. İstanbul Bienali’nin siparişi üzerine ürettiği Evim Evim Güzel Evim video çalışması İstanbul Modern’de sergileniyor. “Uzun yolculuklara çıkmak zorunda bırakılan bireylere adanmış olan” üç kanallı yerleştirme bir kısa film yapısında kurgulanmış. Fotoğraf: Nora Tataryan Geniş duvara yayılı üç ekran, soldaki ekranda bir kadın kanepeye uzanmış, elindeki dünya şeklindeki stres topunu duvara doğru fırlatıp geri yakalıyor. Ufak bir odadayız, etrafı saksılarla çev

Bu sene 15. si düzenlenen İstanbul Bienali’nde sergilenen işlere baktığımızda neoliberal politikalar sonucu kentin değişen çehresi, inşaatlaşma ve küreselleşmenin üzerimizdeki dolaylı etkileri gibi temaların sıkça işlendiğini görüyoruz. Alper Aydın’ın İstanbul Modern’e yerleştirdiği kepçe, Ali Taptık’ın farklı kişilerin gözünden İstanbul’u deneyimlememizi olanaklı kılan Dostlar ve Yabancılar bu örneklerden sadece bir kaçı. Bilal Yılmaz ise daha önce 2016 yılında Tütün Deposu’

Candeğer Furtun'un 1992'de ürettiği Bacaklar, 15. İstanbul Bienali kapsamında İstanbul Modern'de sergileniyor. Nergis Abıyeva, sanatçının Bacaklar yerleştirmesinin 25 yıl boyunca devam eden yolculuğunu kaleme aldı. İstanbul Hatırası Sergisi sırasında Candeğer Furtun, Seyhun Topuz, Bilge Alkor. (Maçka Sanat Galerisi arşivi) Candeğer Furtun, 15. İstanbul Bienali'nin belki de en sürpriz isimlerinden biri. 1936 doğumlu Furtun, 1950’li yılların sonundan itibaren seramikle uğraşıyo

Saklı Görüşmeler Mine Kaplangı’nın güncel sanat alanında aktif rol oynayan kişilerle yaptığı beklenmedik görüşmeler sırasında onlara ansızın yönelttiği tuhaf sorulara verdikleri cevapları derliyor. Bir sanatçı, araştırmacı, küratör ya da yazarla karşılaştığınızda ona sormanız gerektiğini düşündüğünüz sorular kafanızda kendiliğinden bir sınır yaratıp sizi özgürce hareket edebileceğinizi sandığınız görünmez bir alanın içine hapsedebilir. Oysa biz her ayın son günü yayınlanacak