3-28 Eylül 2019 tarihleri arasında Aslı Seven küratörlüğünde, Huo Rf ve Abdi Cadani’nin Bilsart’ta gerçekleşen Müşterek Mahrem isimli sergilerinde yer alan Soyut Yalan videosunun birinci bölümüne odaklandık
☕️ 4 dakikalık okuma
Huo Rf, Abdi Cadani, Soyut Yalanlar (Bölüm 1), Videodan görüntü, Bilsart'ın izniyle
Pliny the Elder, Naturalis historia’da portrenin sevilen kişinin kaybı korkusuyla başladığını yazar. Butades isimli bir çömlekçi, kızının çok âşık olduğu gencin yüzünün duvara vuran gölgesindeki çizgileri takip eder ve sonrasında kilden portesini oluşturur. Sevilenin kaybını durduramasa da bir çeşit önlem almak adına kaydını tutar. Doğayı taklit etmek önceliklerden biridir ve olabildiğince görünene yaklaşma ile idealize edilenin resmedilmesi arasındaki gerginlik günümüze kadar süregelir. 15. yüzyıla kadar Narcissus’un yansımasında olduğu gibi doğayı kopyalamak portrenin asıl amaçlarından olsa bile bu portre biçimi yalnızca hareketsiz bir yüzeyde kendisini muhafaza edebilecek bir illüzyon haline gelir. Portre sahibinin görsel kimliği ve yüzeydeki imgesi teknik olarak mükemmele erişebilse dahi tamamlanmış sayılamaz.
Sanatçı, portresi yapılan kişinin “Ben neye benziyorum?” “Ben nasıl biriyim?” “Ben kimim?” sorularına yanıt arar ve sadece benzerliğin yeterli ve tatmin edici olmadığı bir alana girer. Sorulan soruların ve alınan cevapların yanı sıra sorulmayanlar ve söylenmeyenler de portrenin bir parçası olur. Sanatçı burada yalnızca önünde oturan ve neye benzediğini araştırıp irdeleyen kişinin bulunduğu yerden, dışardan bir elle portresini çizemez artık. Portre, sanatçı ile portre sahibinin söylenenler ve söylenilmeyenler üzerinden yaptığı bir işbirliği halini alır.
Huo Rf ve Abdi Cadani’nin ortak çalışması Soyut Yalanlar, beş kadının portresini oje tercihleri ve en güzel yaptıkları, konfor alanlarını zorlamayan favori yemekleri üzerinden çiziyor. 10 dakikalık videoda kırmızı, gri, bordo oje renkleri ve hazır mantı ve sağlıklı patlıcan kızartma tariflerinin arasında konuşulmayan, sorulmayan ama boşlukları su gibi dolduran detaylar videonun çerçevesini oluşturuyor. Beş kadından oluşan baş rolleri ve kadınların sanatçıyla olan ilişkisinin yanı sıra videonun çıkış noktası, Huo Rf’nin 2017 tarihli 10 Katlı Bir Apartman başlıklı işinden izler taşıyor. Sanatçının bir nevi oto portresi olan 10 Katlı Bir Apartman’da oluğu gibi, Soyut Yalanlar’da kadınlar üzerinden ilerleyen anlatım sanatçının soyut bir portresi olarak okunuyor. Huo Rf’nin önceki işlerinde malzeme olarak bakır kullanımı, bakırın iletkenliği ve eğilip bükülebilir, dönüştürülebilir oluşu, Soyut Yalanlar’da yerini videoya bırakıyor. İki boyutlu bakır plakanın iletkenlik becerisi bu sefer ekran aracılığıyla videoya aktarılıyor. İzleyici ve video arasında tek taraflı olması beklenen ilişki, kadınların konuşmalarının arasına sızan yalanlar, konuşulmayanlar ve boşluklar aracılığıyla karşılıklı bir diyaloga yer açıyor. Huo Rf, böylesi bir diyaloga davet ederek izleyiciye söylenen ve söylenecek yalanları devam ettirme fırsatı/görevi veriyor.
Şimdiye kadar kişisel sergileri ve projeleri dâhilinde dört kitap üreten Huo Rf, Soyut Yalanlar’a eşlik eden kitap için 5 farklı kadını, Amaal Abdirahman, Vardal Caniş, İz Öztat, Marina Papazyan ve Nora Tataryan’ı davet ediyor. Günlük anlatılar arasına gizlenmiş ya da günle mücadele edebilmek için oluşturulmuş direnç mekanizmaları görevi gören yalanın süregelmesi ve devam etmesi üzerine, Huo Rf’nin ve Abdi Cadani’nin yolunun kesiştiği 5 kadının yazılarından ve Aslı Seven’in küratöryel metninden oluşan bir okuma kitabı ortaya çıkıyor. Huo Rf videoda daha öznel bir yaklaşımla kendi portresini oluşturmayı araştırırken kitapta sanatçının eli iyice belirsizleşiyor ve kendisine yalnızca duygudaş değil, başka işbirlikçiler arıyor. Soyut Yalanlar önce Huo RF’nin ve Abdi Cadani’nin anneleri Münevver ve Farous, yakın tanıdıkları Nazan, sonrasında belli bir kitle için ünlü sayılabilecek sanatçı CANAN ve ardından çok daha yüksek bir görünürlüğe sahip Derya Baykal ile kişisel olandan toplumsal olana doğru bir izlek çizerken, kitapla birlikte daha çok kişiye açılan, sanatçının hissedildiği fakat tam olarak parmak basılamayan soyut bir işbirliğine evriliyor.