Bu Yeni Gerçekliğin henüz arifesindeyiz. Eskiye kolay kolay dönemeyebileceğimiz yeni bir şey yaşıyoruz. Her an online-vatandaşların yeni teknolojinin aletleriyle kontrol edilen vücut ısısı/ateşi, toplumsallaşan sağlık sorunları ve sağlığa erişim eşitliği tartışması; ortak yaşamın tehdidi sonucu ortaklaşmaktan, yardımlaşmaktan, ortak hareket etmekten başka çaresi olmayan bir küresel dünya resmi… Henüz post-truth, iklim ve demokrasinin çöküşü dosyalarını yeni açmışken. Kısa süreli krizlerin, uzun sürecek sonuçlar doğurduğu; tarihin belli ki kırılan, kırılıyor olan, her an kırılacak paradigmasında. Dünya herkese iki metre kişisel mesafe, hijyen, bağışıklık ve virüsten korunma sorunlarıyla baş başa. Böyle bir günde, hayata uyanmak için sanat, mimarlık ve küratörlük ne önerebilir?
En acili otonomi; yaratıcı emeğin sirküle ekonomi içindeki istikrarsız ve kırılgan (precarious) pozisyonu; giderek oligarşinin arka bahçesi haline gelen güncel sanatın özel online izleme odalarıyla çıkış arayan galeri dünyasına karşı, kamusal kurumların ziyarete kapatılıp arşiv ve online kaynaklara yönelmesi… En güzel uyarı, David Hockney’den:
Baharı erteleyemezsiniz!
Kaspersky’nin Earth 2050’si gibi akan news-feed’inizden bıktıysanız, pandemiden önce yazılmış; Harari’nin Coronavirus sonrası dünyayı kendine has kehanetlerle öngören yazısı ile iyi gidecek bir önerim var: Sevgili Ippolito’dan Data Mimarileri.
Ve son olarak, Kiki Smith! Bugüne bir masaüstü resmi, yazıcıdan çıkarma sesi, hatta arkadaşa, sevgiliye, annene göndermek için, minik bir hediye… Bugün onun muhteşem Shelter sergisinden Hoşgeldin (2016) çizimini birlikte hatırlayalım.
Kiki Smith, Welcome, 2016, Kağıt üzerine pastel ve renkli kalem, Galerie Lelong'un izniyle