Maurice Ravel'in eserinin üç varyasyonundan oluşan Trois Boléros'yu yaratan Fransız koreograf Odile Duboc, Boris Charmatz ve Emmanuelle Huynh'a boléro 2 'yi verdi. Sanatçı ikilisi, temasın tüm karşıtlıklarını açığa vuran boléro 2 eserini ortaya koydular
Yazı: Zeynep Gülçur
Boris Charmatz ve Emmanuelle Huynh, Etrangler le temps A Dancer's Day ,2017
Fotoğraf: Ursula Kaufmann
1996 senesinde Fransız koreograf Odile Duboc, Maurice Ravel'in eserinin etrafında üç varyasyondan oluşan Trois Boléros'yu yarattı. Trois Boléros’nun arkasındaki yaratım süreci sırasında Duboc boléro 2 eserini icra etmeleri için Boris Charmatz ve Emmanuelle Huynh'a verdi. Odile Duboc yönetimindeki sanatçılar olarak, Boris Charmatz ve Emmanuelle Huynh kıvranan iki bedenin manyetik olarak birbirini çekimi gibi, temasın tüm karşıtlıklarını açığa vurarak boléro 2 eserini ortaya koydular.
Eseri orijinal haliyle uzun yıllar boyunca portreledikten sonra, Charmatz ve Huynh, 2009 yılında Musée de la Dance'in açılışı sırasında boléro 2 eserini özgürce yorumluyor, orijinal hareketleri yavaşlatarak iki bedenin iç içe geçmesini ortaya koyan yeni bir versiyon yaratıyorlar.
Boris Charmatz ve Emmanuelle Huynh, Etrangler le temps A Dancer's Day ,2017
Fotoğraf: Ursula Kaufmann
Odile Duboc'a bir saygı duruşu olarak, aynı zamanda kendi çalışmalarının izlerini enjekte eden bir yazarlık jesti olarak Étrangler le temps, Duboc'un koreografisinin son derece gecikmeli bir varyasyonu. İki dönem arasında bir ayrım çizgisi, bir zaman yoğunluğu oluşturuyor.
Maurice Ravel'in ikonik kompozisyonunun Boléro’nun genişletilmiş bir versiyonuyla başlayan performans ikinci bölümde müziğin itici gücüne inatla direniyor ve dansın değişkenliğine hassas bir tepki olarak bir düet meydana getiriyorlar.
Yavaşlama edimi içinde Charmatz ve Huynh sınırda heykelleşmişçesine bedenlerinin ağırlığını yitiriyor. Her hareketin bitmek bilmeyen yavaşlığı, iki bedenin iç içe geçmesini sağlayan bir etkiye sahip; geçirgenlik, kasılmalar ve temas bölgeleri açısından ten ve vücut üzerinde büyüteç benzeri etkiler yaratıyor.
Dansçı ve koreograf Boris Charmatz dansı, olasılıklar alanını yeniden çizen resmi kısıtlamalara tabi tutuyor. Charmatz icin sahne, karşılaşmalarından kaynaklanan kimyasal reaksiyonları, yoğunlukları ve gerilimleri gözlemlemek için konsantre olmuş organik kavramların yazılacağı bir not defteri adeta.
Yeniden doğan eser ile orijinal hali arasında yorum, arşiv ve aktarım fikrine dönen bir diyalog gerçekleşiyor. Odile Duboc'un tüm hayatını keşfetmekle geçirdiği bu hareketlerin uzantısında, dansın bir başka tarihi, onu yaratan ve yaşatan bedenler tarafından yazılıyor.