SABO’nun ikinci kişisel sergisi Time Machine, sanatçının geçmiş, bugün ve gelecek üzerine kurguladığı farklı medyumlardaki işlerini bir araya getiriyor. 10 Temmuz 2021’e dek Versus Art Project’te görülebilecek olan sergi ve kendi süzgecinden geçirdiği imgelerin üretim süreci üzerine sanatçıyla konuştuk
Röportaj: Liana Kuyumcuyan
SABO, Fotoğraf: Sena Coşkun
Pandemiyle birlikte hepimizin imgelerle olan ilişkisi farklı bir boyuta ulaştı. Senin işlerini üretirken ana motivasyonun neydi?
Son zamanlarda yaşadığımız olumsuz sürecin de etkisiyle zaman ve mekân kavramlarında büyük değişimler yaşadık. Aynı mekân içerisinde anı biriktirmekten uzak, hızlıca birbirini takip eden günler, aylar... Time Machine serisi içerisindeki kurgu dünya da bu fikirden ortaya çıktı ve beslendi. Zamansız bir dünya, dünyalar yaratmak istedim.
Hem antik dönemlerden, hem mistik öğelerden, hem de bugünün imgelerini bir araya getirdiğin işler var. Bu görsel öğeleri bir arada kullanırken vurgulamak istediğin hikâyeyi merak ediyordum.
Yaşadığımız dünyanın ve tarihin farkına varmak, insanlık olarak verdiğimiz kararları sorgulamak, gelecekte bizi nelerin beklediğini görmek için sergi içerisinde bir zaman yolcusu olup kendimize ve seçimlerimize uzaktan bakmaya çalışmak oldu vurgulamak istediklerim.
Time Machine sergi görüntüsü, Versus Art Project, Fotoğraf: Kayhan Kaygusuz
Çizgilerin “emojileştiği” bu dönemde sen işlerine bu imgeleri serperken nasıl bir bağlamda ilerliyorsun?
Tüm bu imgeler aslında yaşadığımız çağın küçük detayları. İster istemez her alanda karşımıza çıkıyor ve anılarımızda yer ediniyorlar. Onlarla birlikte bizim de tarihimiz şekilleniyor.
Sergi boyunca mekânın köşelerinde karşımıza çıkan ve serginin sonunda da bir üçleme olarak yerleştirdiğin yumruğunu havaya kaldırmış insanlar var. Senin bu kurguda onlara verdiğin anlam nedir?
Oldukça kuvvetli bir hareket. Her alanda çokça kullanılan, insanlık olarak kendimizi ifade etmek için yaptığımız belki de en ilkel ifade biçimi. Başardım, güçlüyüm, birlikteyim, savaşçıyım, korkusuzum... Kendi türümüzün gücünü tarihe kaydetmek için yaptığımız bir performans. Bizi çok net ve açık bir şekilde anlattığını düşünüyorum.
Time Machine sergi görüntüsü, Versus Art Project, Fotoğraf: Kayhan Kaygusuz
Sergi mekânında ufak bir oda olarak karşımıza çıkan video iş ve hemen karşı duvarında bulunan on parçalık suluboya serisi formları bakımından farklı dünyalar çağrıştırıyorlar. Bu işlerin diğerlerine göre daha amorf imgeler üretiyor. Zaman kavramı içerisinde geniş bir spektruma yayılırken, işlerinde de detay bakımından zoom-in / zoom-out’lar görüyoruz. Bu farklı yaklaşımları nasıl tanımlıyorsun?
Küçüklükten beri alternatif yaşamların, dünyaların hayalini kurarak oralara yolculuk yapabilme fikri beni hep heyecanlandırdı. Suluboya ve video işlerinde de bahsetmiş olduğum bu duyguyu korumaya çalıştım. Yakın ve geniş plan detayları ile de paralel evrenlerin gizemini araştırmak istedim.
Time Machine sergi görüntüsü, Versus Art Project, Fotoğraf: Kayhan Kaygusuz
Bir önceki kişisel sergin Paracetamol’de de yine kendi belleğinde yer eden imgeleri yansıttığın bir seri resmin bulunuyordu. Orada da senin kişisel geçmişinde yer eden imgeler ve kişilerin senin filtrenden geçen hallerini izliyorduk. Time Machine’de bu pratiği bir adım öteye taşıdığını görüyoruz. Bu “sonrakini” arama hali gelecekteki çalışmalarını nasıl şekillendirecek?
Time Machine, kişisel bellek kırıntılarının da içerisinde olduğu ve perspektifin genişleyerek açıldığı, daha genel bir boyuta evrildiği bir sergi oldu. Tüm işlerin içerisine bana ait hikayelerin detaylarını eklemek ve onları kullanarak kurgusal dünyalar yaratmak her zaman tercih ettiğim bir şey. Aslında bir bakıma senin de belirttiğin gibi “arama hali” diyebiliriz. Bu aramaları hem kurgu, hem malzeme deneyerek yapmak belki de en büyük özgürlük. Gelecekteki çalışmalarımda bu aramalar hız kesmeden devam edecek.
Yağlı boya ve suluboya resimleri dışında seramik, video, harita ve sanatçı kitabının bulunduğu farklı medyum denemelerin de bulunuyor. Tuvalin dışına çıkmaya devam edecek misin?
Elbette. Farklı medyumları kullanarak genel kurguyu ele almayı daha doğru buluyorum. Her malzemenin gücü ve enerjisi farklı oluyor. Onları kimi zaman iç içe kullanmak, kimi zaman da mekân ile birlikte düşünmek gerekiyor doğru sonuca ulaşmak için. Tıpkı bir oyun alanı gibi yapıp bozmak gerekiyor çoğu zaman.
Time Machine sergi görüntüsü, Versus Art Project, Fotoğraf: Kayhan Kaygusuz
Peki bu yeni malzemeler pratiğine nasıl bir boyut kattı?
Bu seride seramik ile tanıştım. Benim için oldukça yeni bir deneyim oldu. Tüm detayları ve üretim sonuçlarını görmek beni oldukça heyecanlandırdı. Bu alanda daha fazla araştırmak ve üretmek niyetindeyim.
Parçası olduğun Signs of Time grubuyla çalışmaların devam ediyor mu? Diyalog halinde olmak bireysel çalışmalarını da besliyor mu?
Son yıllarda daha fazla kişisel projelerimize odaklanmış olsak da Signs of Time olarak bir arada ve diyalog halindeyiz. Bu birlikteliğin gücü hepimiz için oldukça önemli. Hepimiz birbirimizle, üretimlerimizle besleniyoruz. Yeni proje çalışmaları için sık sık bir araya gelmek ve fikir alışverişi yapmak, hem grup hem de bireysel çalışmalarımızı kuvvetlendiriyor.