Tevekkül
iç sıkıntılarımı anlatsam
tutsam bir avuç yıldızı
tutsak yapsam gün doğarken
ölgün papatyaların boy attığı
çorak toprakların üreme hızı
ile düğümü düğümü eklesem
gülsem kahkahalarla dövülsem
“bir akşamüstünün şiiri”ni
oturup geçmişin hüznüyle
katık yapsam kırık silahlara
yollara düşsem uzun yollara
durgun suların kuzulara
tuz ile karışıp kan olduğu
kuğu gölü balesini bellesem
bir küçük çürük bahçem olsa
onu parmaklarımla bellesem
yeryüzünün en güzel hüznünü
yaşasam “ki yaşıyorum diyebilirim”
dünü bugüne kızın kızgın
ateşten yanan gözleriyle bağlasam
bağlasam susmasam konuşsam patlasam
karanfil tohumu olsam
bir akşam yorgun gözlerimi
yaksam atsam ateşlesem yüreğimi
silkin git bu rüyadan derin
derin maviliklerden irkil
merak etme bırakmaz kül
mangalda hiç bu tevekkül